ગુજરાતનો યુવક ન્યૂયોર્કમાં ફુટપાથ પર દિવસો કાઢવા મજબૂર
અમદાવાદ, ૭૫ લાખ રૂપિયા કંઈ નાની રકમ નથી, પરંતુ આટલો મોટો ખર્ચો કર્યા બાદ ઈલીગલી અમેરિકા પહોંચીને પણ જાે તમારે ફુટપાથ પર પડ્યા રહેવાનો વારો આવે તો તેનાથી ખરાબ કદાચ બીજું કંઈ ના હોઈ શકે. ઉત્તર ગુજરાતના એક ગામમાં મોટો થયેલો અજય નામનો યુવક આજથી છ મહિના પહેલા અમેરિકા પહોંચ્યો ત્યારે તેને એમ હતું કે તે મહેનત-મજૂરી કરીને બે-ત્રણ વર્ષમાં બધું દેવું ઉતારી દેશે અને પોતાના પરિવાર માટે સારી એવી રકમ પણ ભેગી કરી શકશે.
જાેકે, અનેક તકલીફો વેઠીને ગેરકાયદે રીતે અમેરિકા પહોંચેલા અજયનો ખરાબ સમય ત્યાં પગ મૂકતા જ જાણે શરૂ થઈ ગયો હતો. ૩૩ વર્ષનો અજય મેક્સિકો બોર્ડર ક્રોસ કરીને અમેરિકામાં દાખલ થયો ત્યારે એક દિવસ જેલમાં રહીને તે છૂટી તો ગયો હતો, પરંતુ નોકરી શોધવાનું શરૂ કરતાં જ તેને ધીરે-ધીરે અમેરિકાની વાસ્તવિકતા સમજાવવા લાગી હતી.
અજયના પરિવારનો કોઈ વ્યક્તિ અમેરિકામાં નહોતો રહેતો, એક દોસ્તના ભરોસે અમેરિકા પહોંચેલા આ યુવકને તેને ત્યાં થોડા દિવસ આશરો ચોક્કસ મળ્યો હતો, પરંતુ અજયના ધાર્યા અનુસાર તેને અમેરિકામાં ક્યાંય જાેબ નહોતી મળી રહી.
આખો દિવસ નોકરી શોધવા લોકો સાથે ફોન પર વાત કરતા અજયને અમુક જગ્યાએથી ઓફર તો મળતી હતી, પરંતુ ત્યાં તેને પગાર એટલો ઓછો મળતો હતો કે બધો ખર્ચો કાઢતા તેની પાસે હજાર ડોલર પણ માંડ બચે તેમ હતા, અને આટલી રકમમાં ૭૫ લાખ રૂપિયાના દેવાનું મહિને ૭૫ હજાર રૂપિયા વ્યાજ ભરવાની સાથે ઘરે પૈસા મોકલવા તેના માટે અશક્ય હતું.
આખરે હારી-થાકીને અમેરિકામાં એક મહિના સુધી નોકરીની રાહ જાેયા બાદ અજયે વર્જિનિયામાં એક સ્ટોરમાં જાેબ શરૂ કરી હતી, જ્યાં તેને ૧૨થી ૧૪ કલાક સતત ઉભા-ઉભા કામ કરવાનું હતું, અને પગાર માત્ર ૧૫૦૦ ડોલર મળતો હતો. આટલું ઓછું હોય તેમ તેને અમેરિકાના ઈમિગ્રેશન વિભાગમાં પણ હાજરી પૂરાવવા માટે બીજા એક સ્ટેટમાં પણ જવાનું હતું, પરંતુ ૧૫ દિવસ નોકરી કરી અજય રજા લઈને મુદ્દત ભરવા ગયો તે જ વખતે તેના માલિકે તેને નોકરીમાંથી કાઢી મૂક્યો હતો.
અજયે પોતાના માલિક પાસેથી પગાર માગ્યો ત્યારે તેણે એક પૈસોય આપવાનો સ્પષ્ટ ઈનકાર કરી દીધો હતો. અજય ઈન્ડિયાથી જે એકાદ હજાર ડોલર પોતાની સાથે લાવ્યો હતો તે દોઢેક મહિનો અમેરિકામાં જાેબ માટે રઝળપાટ કરવામાં ખતમ થઈ ગયા હતા, તે હવે પોતાના દોસ્તને પણ પરેશાન કરવા નહોતો માગતો.
જાેકે, પોતાની રીતે જાેબ શોધવા માટે સંઘર્ષ કરી રહેલા અજયને આખરે કેન્ટકીમાં એક જગ્યાએ જાેબ મળી તો હતી, પરંતુ ત્યાં તેનો શેઠ અને શેઠની પત્ની તેની પાસે રીતસરનું ગદ્ધાવૈતરૂં કરાવતા હતા. સ્ટોરમાં કામ કરતા અજયને આખો દિવસ કૂલરમાં સામાન ભરવા ઉપરાંત સાફ-સફાઈ અને ડસ્ટબીન ખાલી કરવાથી લઈને ટોઈલેટ ક્લીન કરવાના કામ કરવા પડતા. અજયને કામ કરવામાં કશોય વાંધો નહોતો, પરંતુ માલિક અને તેની પત્નીનો ત્રાસ દિવસેને દિવસે અસહ્ય બની રહ્યો હતો.
સ્ટોર પર મજૂરી કરતા અજયને તેના માલિકના ઘરે જઈને પણ કામ કરવું પડતું અને સેલેરી ક્યારથી શરૂ થશે તેમજ કેટલી મળશે તે અંગે તો તેનો માલિક ક્યારેય કોઈ વાત જ નહોતો કરતો. અહીંયા પણ એક મહિનો પૂરો થયા બાદ અજયે જ્યારે પગાર માગ્યો ત્યારે તેના શેઠે ટ્રેનિંગનો પગાર ના હોય તેમ કહીને તેને પૈસા આપવાની ઘસીને ના પાડી દીધી હતી. માંડ એક ટંક અને તે પણ જાણે ઢોરને ખાવાનું હોય તેવું જમવાનું આપીને કમરતોડ મજૂરી કરાવતા આ બોસને ત્યાં પણ અજય હવે વધુ ટકી શકે તેમ નહોતો, પરંતુ બીજે ક્યાંય જાેબનો મેળ ના પડે ત્યાં સુધી તેને ત્યાં રહેવું પડે તેમ હતું.
અમેરિકા પહોંચ્યાના ત્રણેક મહિનામાં એકેય દિવસ એવો નહોતો કે જ્યારે અજય પોતાના ઘરને યાદ કરીને રડ્યો ના હોય, પોતાના એકના એક દીકરા, પત્ની અને મા-બાપને છોડીને અમેરિકા આવેલા અજયને ઈન્ડિયા પાછા જવાનું પણ મન થતું હતું, પરંતુ ત્યાં જઈને પોતે સમાજમાં કોઈને મોઢું બતાવવા લાયક નહીં રહે તે ડરને કારણે તે ઈન્ડિયા પણ પાછો જઈ શકે તેમ નહોતો. આ દરમિયાન તેને જ્યોર્જિયામાં એક જગ્યાએ નોકરી મળી હતી, સદ્દનસીબે તેને આ વખતે બોસ પણ સારો મળ્યો હતો અને પગાર પણ મહિનાનો બે હજાર ડોલર નક્કી થયો હતો.
અજયને જ્ચોર્જિયામાં પંદરેક દિવસ થયા હતા, અને ત્યારે જ તેના બોસને કોઈએ ભડકાવ્યો હતો કે જાે અનડોક્યુમેન્ટેડ ઈમિગ્રન્ટને નોકરીએ રાખશો તો તમે પણ ફસાશો.. અજયનો તે બોસ એક ગુજરાતી હતો, અને તે પણ એક સમયે અમેરિકા ઈલીગલી જ આવ્યો હતો, પરંતુ વર્ષો બાદ તેનું ગ્રીન કાર્ડ આવવાની તૈયારીમાં હતું અને તે પહેલા તે કોઈ જાેખમ લેવા નહોતો માગતો, જેથી તેણે પણ પંદર દિવસની નોકરી બાદ અજયને બીજે જતા રહેવા માટે કહી દીધું હતું.
જ્યોર્જિયામાં પંદર દિવસ જાેબ કર્યા બાદ અજય થોડા દિવસ ત્યાં જ બીજા એક વ્યક્તિના ઘરે રહીને નવી નોકરી શોધી રહ્યો હતો, અને ઘણી મથામણ બાદ તેને ન્યૂજર્સીમાં એક જાેબ મળી હતી. આ જગ્યાએ પણ તેને પગાર તો ખૂબ જ ઓછો ઓફર કરાયો હતો, પરંતુ અજય પાસે ત્યાં જવા સિવાય છૂટકો નહોતો.
ન્યૂજર્સીમાં એક મોટેલમાં તેણે જાેબ શરૂ કરી હતી, અહીં તેને કિચનની સાથે લોન્ડ્રીનું કામ પણ સંભાળવાનું હતું અને ક્લિનિંગ પણ કરવાનું હતું.. પચાસેક રૂમની તે મોટેલ ખૂબ જ બિઝી રહેતી હતી, પંદરસો ડોલર પગારમાં તેને રોજ બારથી પંદર કલાક જાેબ કરવી પડતી હતી, અને પગાર તો ફિક્સ જ હતો. આટલું ઓછું હોય તેમ મોટેલનો મેનેજર અજયને હેરાન-પરેશાન કરવામાં કોઈ કસર બાકી નહોતો રાખતો.
મેનેજરની ગાળાગાળી અને રોજેરોજ કરાતા અપમાનથી તંગ આવેલા અજયે બીજે જાેબ શોધવાનું શરૂ કરી દીધું હતું, પરંતુ તેને ક્યાંય જાેબ મળે તે પહેલા જ તેના મેનેજરે અજય પર ખોટો આરોપ મૂકી મોટેલના માલિકને ફરિયાદ કરીને તેને રાતોરાત નોકરીમાંથી કઢાવી દીધો હતો. નોકરી જતી રહેતા અજય પાસે ન્યૂજર્સીમાં રહેવાની પણ કોઈ જગ્યા નહોતી રહી, જેના કારણે તેને એક સસ્તી મોટેલમાં જવું પડ્યું હતું પરંતુ ત્યાં અઠવાડિયું રહેવામાં તેની પાસે જે કંઈ બચત હતી તે બધી વપરાઈ ગઈ હતી.
ત્યારબાદ તો અજય પાસે ખાવાના પૈસા પણ નહોતા બચ્યા, અને તેણે મોટેલના ગુજરાતી માલિકને પોતાને બે દિવસ રહેવા દેવા અને થોડું જમવાનું આપવા હાથ જાેડીને વિનંતી કરવી પડી હતી. અજય પર દયા ખાઈને મોટેલવાળાએ તેને જમાડ્યો હતો, પરંતુ તે અજયને મફતમાં વધુ સમય રાખી શકે તેમ નહોતો.
જાેકે, બે દિવસમાં જ અજયને ન્યૂજર્સીથી ૨૦૦ માઈલ દૂર આવેલી એક મોટેલમાંથી જાેબની ઓફર આવી હતી.. જાેબ ઓફર કરનારા વ્યક્તિએ અજયને ન્યૂયોર્કમાં એક જગ્યાએ પહોંચવા માટે કહ્યું હતું, અને તેને એવી વાત કરી હતી કે પોતે તેને ત્યાં લેવા માટે આવી જશે.. ખિસ્સા ખાલી થઈ ગયા હોવા છતાંય તે વ્યક્તિ પર ભરોસો રાખી અજય ગમે તેમ કરીને ન્યૂયોર્ક પહોંચ્યો હતો, પરંતુ તેણે ત્યાં પહોંચી પોતાને લેવા આવનારા વ્યક્તિનો સંપર્ક કરવા પ્રયાસ કર્યો ત્યારે જાેબની ઓફર કરનારા વ્યક્તિએ અજયના ફોન આન્સર કરવાનું જ બંધ કરી દીધું હતું.SS1MS
